Een zieke Laurens wordt opgemonterd.

Hij is nog maar pas verjaard en ligt al een paar dagen tegen de vlakte. Zo slap als een vod zegt maar. Een barstende hoofdpijn ( Neen dat heeft niets te maken met die blonde pruik ) op de dag van zijn verjaardag. De volgende dag kwam de taart weer tevoorschijn langs de plaats waar ze naar binnen ging. Ik probeer het hier een beetje proper te houden. Met vier liter kots is hier niemand gediend. Gelukkig krijgt hij tegenwoordig elke dag van zijn achterwaardse waterigheid tegen de avond het bezoek van zijn schoon madam. Anke is zich al aan het oefenen voor het hoofdstuk "ziekte" van een eventuele toekomstige belofte aan hem. Ze beurt hem op. Hij wordt er ziender ogen beter van. Gelukkig. Hij miste zijn eerste training van het nieuwe seizoen. Dat steekt een beetje, ik weet dat. Beterschap gewenst van iedereen hier. Anna-Lisa doet ook haar best om haar broerke wat op te vrolijken. Ze verheugt zich nu al op een vakantie in Italie en vooral op de aandacht die ze daar zal krijgen na een jaar van te weinig van dat.

Het is een appelke dat niet zo ver van de ouderlijke boom aan het vallen is. De comédiènne. Ze groeit enorm in haar acteerprestaties. Ze geniet er ook geweldig van als ze merkt dat de anderen hartelijk kunnen lachen om haar fratsen. Blijkbaar wordt er ook iets definitiefs via de genen doorgegeven. Het is waar. Ik kijk uit naar die vakantie. Ik vind dat we ze echt verdiend hebben. Altijd maar werken om jezelf in stand te houden breekt de stand af als je niet op tijd rust. Geeeeeeuuuw. Een goede nacht en tot morgen of zo.


Gust

Gelukkige verjaardag Laurens !

Vandaag wordt onze Laurens 20 jaar. Hij heeft er dus al een hele loopbaan opzitten. Behalve het feit dat hij er meer dan behoorlijk uitziet is hij een heel sportieve twen met bovendien heel wat materie onder zijn dakpannen. Hij studeert voor leraar Nederlands, Engels en Godsdienst op de campus te Diepenbeek en zal het volgende voetbalseizoen voetballen voor SK Rooierheide. Een dikke proficiat Laurens van iedereen hier. Als je hem vandaag wilt gelukwensen doe je dat best via zijn mailadres op : laurens_gregoor@hotmail.com .

Lusten ze nog Belgen in Nederland?

Ik bedoel hiermee of men in Nederland medelijden zal hebben met verlegen jonge mannen met pretentie? NEEN is het antwoord. De laatste jaren werden zowel Antwerpen als Gent en Kortrijk platgewalst door stand-up artiesten uit het vlaamse land. Verschillende scholen en verschillende stijlen worden herkenbaar in de klonen die ze voortbrengen. Iedere geslaagde stand-upper met een televisie- of wedstrijdreputatie kloont zichzelf bij andere moppentappers. De doelstelling is telkens : hoe kan je zo veel mogelijk grappen lanceren in een zo kort mogelijke tijd. Je krijgt dan een soort olympische discipline waarbij sommigen hunnen asem kwijtraken. En niet alleen hunnen asem. Stand-up is te moeilijk voor mij. Je zal me dus nooit in een café kunnen betrappen waar lallende reupselaars je met bier overgieten als je hen niet aan het lachen kan brengen. Een tijdje geleden zag ik in de Vijverstraat in Hasselt hoe erg je op je bakkes kan flikkeren als je echt niets te vertellen hebt maar heel graag een erotiserende micro in je handen knuffelt. Ik zag er Stijn aan het werk. Dat is pas een echte vakman. Hij kende zijn tekst. Gunther kon ik ook smaken met zijn "best of". Voor mij mag het iets meer zijn. Nederland zit misschien niet echt op een 43-jarige oude Belgische knuppel, die bijna al zijn zaad heeft verschoten, te wachten. Toch heb ik aan dat praatland ook fijne herinneringen. Die zijn voor een andere keer. Cameretten ( http://www.cameretten.nl/ ) lijkt me een fijne uitdaging voor het najaar. Eerst nog wat jodelen in Tirool. Als coach Wannes dan terug is, komt het vervolg eraan. Volg hier wat er gebeurt. Ik hou jullie op de hoogte. Groetjes.

Gust

Elke dag wat anders

Het geeft een mens een ongelooflijk goed gevoel als je publiek lacht met je flauwe kul.

Humor redt de wereld !

Open repetitie "Aan uw vel!" in de Cultuurzaal Varkensmarkt te Diepenbeek

Toch nog even hier zeggen dat ik iedereen die de moeite nam om naar de open repetitie te komen kijken heel erg wil bedanken. Achteraf is gebleken dat ze een onwaarschijnlijk grote steun waren voor wat er zich de volgende dag zou afspelen (zie Coming Comedy ). Grapje.

Ik bedank ze hier persoonlijk : Bedankt Guido, Odette, Paul, Magda en een lieve vriendin, Frank en zijn lieve madam, Edgard, Bernarda, Chris, Dimitri en zijne kameraad, Frans en zijn lieve madam, Bea en haar lieve man, Jos die ondanks zijn huwelijksverjaardag toch kwam.

Een speciaal dankjewelletje voor onze Laurens en zijn Anke, onze Anna-Lisa en uiteraard de rotse in de branding Colette.

Chris extra veel bedankt voor je goede raad, je schone voorbeeld en je fantastische vriendschap.

Wannes ook heel erg bedankt voor je kunde maar vooral voor je geduld.

Ook iedereen bedankt die me liet weten dat hij of zij er niet kon zijn. Bij de volgende gelegenheid is iedereen weer van harte welkom op de open repetitie. Dat zal dan wel ergens in november zijn vermoed ik.

Dank aan de toneelvereniging Klimop voor hun fijne medewerking.

http://www.klimop-diepenbeek.be/

De open repetitie werd een heel gezellige minivoorstelling waarbij bleek dat er bij een volgende gelegenheid dient geschaaft te worden aan een aantal technieken. Je begrijpt dat ik hier niet uit de doeken doe waar ik het precies over heb. Denken jullie maar gewoon dat het zo hoort. Achteraf nog veel nabespreking in de zaal met leuke en belangrijke opmerkingen naar de voorstelling toe. Heel positief gebeuren en het geeft een mens energie. De volgende dag werden meteen een aantal belangrijke opmerkingen van jullie in de praktijk omgezet. Bedankt en tot binnenkort ergens. Al eens in Bokrijk geweest? 't Is daar af en toe de moeite. Groetjes.

Gust

Coming Comedy op 14 juli 2007

Ik heb vorige zaterdag meegedaan aan de erg komieke komiekenwedstrijd "Coming Comedy" op de Gentse Feesten. Heel gemoedelijke bedoening daar. Gratis inkom en elke bezoeker die voor 16 uur (aanvangsuur van de wedstrijd) het terrein betrad mocht jurylid zijn als hij bleef tot het einde van de eerste ronde. Als hij de wedstrijdruimte verliet moest hij de jurykaart niet teruggeven. Over het algemeen werden die dus op de tafels achtergelaten.

Een openluchtgebeuren met fasciliteiten voor kinderen. Nu, ik hou verschrikkelijk veel van kinderen, vooral van de mijne. Die zijn opgevoed in het theater en ze weten dat je soms even moet zwijgen. Op zo'n 8,5 meter van het veel te lage podium was er een pracht van een speeltuin aangebouwd waarin tientallen juryleden met een tutter uitbundig vierden dat ze de deelnemers van de eerste ronde mochten storen.

Een dikke proficiat aan Sacha en aan Laurent die de ergste storm dienden te trotseren. Ik mocht met een fragment uit "Aan uw vel!" als derde de ring in. Met mijn 1 meter 93 bevond ik mij voornamelijk achter de podiumspots die nog een keer aan het veel te lage dak waren bevestigd, waardoor mijn mimiek zo goed als zinloos werd en ik beter mijn buiksprekeract uitgeprobeerd had.

Toch heb ik me er goed geamuseerd. Ik was heel gelukkig dat ik er een paar mensen tegen het lijf liep die voor mij geen vreemden waren. Guido Vanderauwera met zijn lieve partner Ilse en ook Stef Vanpoucke waren getuige van het gebeuren. Stef maar heel even de tijd want die had zelf een aantal events draaien op de Feesten.

Op het einde van de eerste ronde in deze wedstrijd mochten alle juryleden en dus ook hun kinderen die massaal in van die kinderwagentjes werden aangevoerd, hun geldige jurykaarten die ze op de tafels vonden van de mensen die al weg waren, aan de artiest afgeven waarvan zij vonden dat hij door mocht naar de finale.

Frank Tierens, de sympathieke ket in de rol van de solliciterende Marcel Dewit, mocht met de kaarten die achtergelaten werden, winnen.

Frank won verdiend, daar niet van, want hij las de tekst af van zijn meegebrachte papier en kon hem dus goed onthouden. Zijn grappen werden wel degelijk gesmaakt. Ook door mij.

Ik ben content dat ik de scene eens heb kunnen uitproberen voor een publiek. De presentator was een kenner en meldde aan de microfoon terwijl iedereen het kon horen dat mijn prestatie zeer sterk zou zijn geweest. Ook een nederlandse jonge man kwam me spreken toen ik op zoek naar ander speeksel aan de toog terecht kwam. "Jij bent gedverdemme echt wel goed jongen.", kwam hij zeggen toen hij zag dat ik naar de toog liep. Eerst verdacht ik hem ervan dat hij een pint van me wilde drinken, maar de man bleek oprecht te zijn en wandelde na zijn compliment weer verlegen weg. "Ik hoop dat je ooit in Nederland komt spelen met zulk materiaal.", mocht ik nog horen terwijl een kaalhoofdige mijnheer met zijn hoofd op de tafel lag te bonken en verontschuldigend opperde dat hij Gent wilde verontschuldigen voor zoveel ( vies woord ).

Met de complimenten van de lui van de bediening, bij de toog, de verlegen Nederlander en de blutsenkloppende bowlingbal was ik een tevreden man. Colette vergezelde me. Ik was zo content dat ik ze een cadeautje geschonken heb voor al het geduld dat ze voor me opbrengt : een frietje met tartaar. Het smaakte me.

Ik moet je nog vertellen over de open repetitie van gisteren in het Cultuurhuis van Diepenbeek maar dat doe ik straks. Iedereen bedankt alvast voor de steun en het gesupporter. Ik wens hier ook Stefan Vandeweyer heel veel succes omdat hij in Hasselt woont en mij zijn stem heeft gegeven hoewel hij vondt dat ik GEEN stand-up bracht. Je hebt dat goed gezien Stefan. Als ik stand-up had moeten brengen was ik niet gekomen want ik kan dat niet. Dat is gewoon te moeilijk voor me. Succes zaterdag en laat ze daar een mik ruiken in die Gentse waterachtige zooi.

Gust