Ik heb vorige zaterdag meegedaan aan de erg komieke komiekenwedstrijd "Coming Comedy" op de Gentse Feesten. Heel gemoedelijke bedoening daar. Gratis inkom en elke bezoeker die voor 16 uur (aanvangsuur van de wedstrijd) het terrein betrad mocht jurylid zijn als hij bleef tot het einde van de eerste ronde. Als hij de wedstrijdruimte verliet moest hij de jurykaart niet teruggeven. Over het algemeen werden die dus op de tafels achtergelaten.Een openluchtgebeuren met fasciliteiten voor kinderen. Nu, ik hou verschrikkelijk veel van kinderen, vooral van de mijne. Die zijn opgevoed in het theater en ze weten dat je soms even moet zwijgen. Op zo'n 8,5 meter van het veel te lage podium was er een pracht van een speeltuin aangebouwd waarin tientallen juryleden met een tutter uitbundig vierden dat ze de deelnemers van de eerste ronde mochten storen.
Een dikke proficiat aan Sacha en aan Laurent die de ergste storm dienden te trotseren. Ik mocht met een fragment uit "Aan uw vel!" als derde de ring in. Met mijn 1 meter 93 bevond ik mij voornamelijk achter de podiumspots die nog een keer aan het veel te lage dak waren bevestigd, waardoor mijn mimiek zo goed als zinloos werd en ik beter mijn buiksprekeract uitgeprobeerd had.
Toch heb ik me er goed geamuseerd. Ik was heel gelukkig dat ik er een paar mensen tegen het lijf liep die voor mij geen vreemden waren. Guido Vanderauwera met zijn lieve partner Ilse en ook Stef Vanpoucke waren getuige van het gebeuren. Stef maar heel even de tijd want die had zelf een aantal events draaien op de Feesten.
Op het einde van de eerste ronde in deze wedstrijd mochten alle juryleden en dus ook hun kinderen die massaal in van die kinderwagentjes werden aangevoerd, hun geldige jurykaarten die ze op de tafels vonden van de mensen die al weg waren, aan de artiest afgeven waarvan zij vonden dat hij door mocht naar de finale.
Frank Tierens, de sympathieke ket in de rol van de solliciterende Marcel Dewit, mocht met de kaarten die achtergelaten werden, winnen.
Frank won verdiend, daar niet van, want hij las de tekst af van zijn meegebrachte papier en kon hem dus goed onthouden. Zijn grappen werden wel degelijk gesmaakt. Ook door mij.
Ik ben content dat ik de scene eens heb kunnen uitproberen voor een publiek. De presentator was een kenner en meldde aan de microfoon terwijl iedereen het kon horen dat mijn prestatie zeer sterk zou zijn geweest. Ook een nederlandse jonge man kwam me spreken toen ik op zoek naar ander speeksel aan de toog terecht kwam. "Jij bent gedverdemme echt wel goed jongen.", kwam hij zeggen toen hij zag dat ik naar de toog liep. Eerst verdacht ik hem ervan dat hij een pint van me wilde drinken, maar de man bleek oprecht te zijn en wandelde na zijn compliment weer verlegen weg. "Ik hoop dat je ooit in Nederland komt spelen met zulk materiaal.", mocht ik nog horen terwijl een kaalhoofdige mijnheer met zijn hoofd op de tafel lag te bonken en verontschuldigend opperde dat hij Gent wilde verontschuldigen voor zoveel ( vies woord ).
Met de complimenten van de lui van de bediening, bij de toog, de verlegen Nederlander en de blutsenkloppende bowlingbal was ik een tevreden man. Colette vergezelde me. Ik was zo content dat ik ze een cadeautje geschonken heb voor al het geduld dat ze voor me opbrengt : een frietje met tartaar. Het smaakte me.
Ik moet je nog vertellen over de open repetitie van gisteren in het Cultuurhuis van Diepenbeek maar dat doe ik straks. Iedereen bedankt alvast voor de steun en het gesupporter. Ik wens hier ook Stefan Vandeweyer heel veel succes omdat hij in Hasselt woont en mij zijn stem heeft gegeven hoewel hij vondt dat ik GEEN stand-up bracht. Je hebt dat goed gezien Stefan. Als ik stand-up had moeten brengen was ik niet gekomen want ik kan dat niet. Dat is gewoon te moeilijk voor me. Succes zaterdag en laat ze daar een mik ruiken in die Gentse waterachtige zooi.
Gust
Geen opmerkingen:
Een reactie posten