Selectie Camerettenfestival op 12 oktober 2007

Vandaag kreeg ik per mail de locatie, de datum en het tijdstip toegezonden dat men van me verwacht dat ik voor Cameretten een fragment uit "Aan uw vel!" zal spelen. Als je zin hebt kan je reserveren via de website van "de Tobbe" aan het Burgemeester Feithplein 95 te Voorburg Nederland : www.detobbe.nl . Telefoneren kan op het nummer 00 31 070-3871168.

Om 17.15 uur ben ik als laatste van de vier kandidaten aan de beurt om een technische doorloop te houden van de voorstelling die in deze fase maximum 20 minuten mag bedragen. Onze vrienden die vorige maand de open repetitie in Diepenbeek hebben bijgewoond weten wat dat betekent : er moeten nog 10 minuten van het toen 30 minuten durende fragment afgeknabbeld worden EN het verhaal moet nog overeind blijven. We vinden wel een oplossing.

De voorstelling start omstreeks 20.30 uur en de tickets kosten 10 € per persoon. Behalve mezelf ( met "Aan uw vel!" ) zullen die dag ook nog Sebastiaan van Beek ( met "Schoon genoeg" ), Renie ( met "Het leven is zo gek nog niet" ) en Hans Mortelmans & Groep ( met "Wielen" ) in een, nog te bepalen, volgorde aantreden. Ook mijn goede collega Frank Tierens doet mee ( op een andere selectiedag ). Ik ben benieuwd of hij zijn tekst nu zal kennen.

Uiteraard zullen we nogmaals een open repetitie organiseren alvorens naar Voorburg af te reizen. Kruis je vingers, brandt een kaars, bidt bij het Heilig Paterke van Hasselt, doe wat je kan. Ik ben ervan overtuigd dat alle grote en kleine beetjes zullen helpen om een jongensdroom in vervulling te helpen gaan. Als je hier af en toe eens komt lezen krijg je vanzelf de datum van deze repetitie mee.

Tot tot !

Gust

De Witte Pater terug in zijn geboortedorp.

Vandaag komt pater Anselmus terug naar het dorp. Iedereen wacht op zijn komst. Anselmus komt met den ijzeren weg van Antwerpen waar hij de Copacabanaboot ontscheept is. Afrika is ver.


Hij komt het zilverpapier ophalen dat de kinderen bij de zuster gespaard hebben in hun schooltje. Mijnheer pastoor heeft beslist van een wedstrijd koeschijten te organiseren.



De opbrengst is voor Anselmus die er een stenen kerk mee zal bouwen in het verre Congo alwaar hij het Ware Geloof verkondigt.

Ondertussen rust boer Nand wat uit en doet de champetter zijn ronde. Iedereen is nerveus en benieuwd naar de verhalen uit Afrika die Anselmus, zoon van die van den Hosterd, in zijn koffertje heeft meegebracht.


Hou je geldbeugel maar klaar want hij komt gegarandeerd ook bij jou op het erf om financiële steun vragen. De pastoor zegt dat het je Christelijke plicht is om de missiepaters te helpen om hun roeping te helpen volbrengen in de missies. Zondag komt André (socialist) op bezoek in het dorp. Hij is het totaal oneens met de pastoor en daagt hem uit om de echte naastenliefde, de solidariteit onder de arbeiders, te ondersteunen in plaats van de rijke paters in Afrika. Terwijl zij het schoon weer trotseren lijden de stakers honger aan de poorten van de fabrieken der kapitalisten. Komt dat zien!

Een verhaal uit de reeks verhalen te Bokrijk in Genk. Tot straks!

Gust

De fotomeneer

Zo. Ik ben er bijna zeker van dat hij zal opkijken van het feit dat zijn foto hier staat. Ik moet dit even doen want dit is iemand die voortdurend met een goedkeurende kennersblik door glas naar de wereld kijkt. Wie bijvoorbeeld in Bokrijk werkt, kent hem. Ik bedoel uiteraard niet de vensters die hij over zijn neus heeft geschoven maar de lens van zijn onafscheidelijk fototoestel. Omdat hij zomaar foto's van mij op zijn blog durft te zetten zet ik er ook één van hem op de mijne. Ik moet eerlijk bekennen dat ik Alex' werk wel goed vind. Je moet zelf maar eens een kijkje nemen op zijn blog. Prima Alex en tot binnenkort! : http://alexhoremans.blogspot.com/

Jodelahitiee Jodelahitaa !

Gegroet lieve lezers. We zijn terug. Op weg naar het zuidelijk gelegen Italië zijn we achter de Brennerpas blijven hangen in het Italiaanse Zuid-Tirol. Behalve mijn favoriete muziek en kleding kan je er onwaarschijnlijk genieten van eindeloze Dolomietenbergen, rivieren, weilanden, bossen, bier en grappa. Alles wat een mens nodig heeft om wat te bekomen van een ontzettend druk jaar. Maar zoals dat zo vaak het geval is: mooie liedjes duren niet lang. We zijn weer in het land voor andere liedjes die ook heel mooi zijn. Ik heb Anna-Lisa vorig jaar beter leren zwemmen en dit jaar leerde ik haar om een muntstuk op te duiken uit het diepe zwembad. Beetje bij beetje kreeg ze meer zelfvertrouwen en voor je het goed door had, had ze plots, het naar de diepte afgedaalde muntstuk weer opgedoken. Ze zwemt als een visje, een mooi, sierlijk visje. Ik niet, ik zwem als een walvis: alle kiewen open als hij terug boven water komt en telkens weer blij zijn dat hij uberhaupt boven water geraakt met zijn huidige gewicht. Van het zwemmen krijg je een enorme drang om te eten. Plankton eten is niets voor mij. Zeker niet als je elke dag de heerlijkste varianten van mama's pasta's uit die Noorditaliaanse keukens voor je neus krijgt gezet. Het is stilletjes tijd om de teksten weer naar boven te halen. Ik zou ze graag wat "verhollandsen". Als ik ze in de huidige vorm in Nederland zou gaan spelen zijn de mensen halfweg de voorstelling hun woordenboek Vlaams-Nederlands gaan halen. Nog een paar avonden schrijven en dan weer de beuk erin. Kootsj Wannes is de zestiende terug en dan spreken we rond die tijd af welke kant het uitgaat met de voorstelling. Vandaag zag en hoorde ik trouwens een heel goeie eerste singel van zijn zoon. Heel goed gezongen en een prima tekst. Hou je vast lage landen, er komt een nieuwe muzikale storm uit Vlaanderen aanwaaien die beslist tot in Nederland te voelen zal zijn.

Tot binnenkort... en allemaal een vinnetje van,

de walvis